Bu sıradan gibi görünen Pazar akşamında, her zamanki gibi on
beş gün önceden verilmiş ancak teslim gününden bir gün önce günün son
saatlerinde haberim olan proje ödevine mecburiyetten yardımcı üretici olarak
katıldım. Acımasız şeytan bir yandan "kır şu kızın kafasını, aklı başına
gelsin ki bir daha son dakikaya ödevini bırakmasın" diye beni dürterken,
sorumlu ve anlayışlı bir modern çağ annesi olarak sakince saçıyla başıyla
oynayıp duvarları izleyen kızımın dikkatini ödevine yönlendirmeye çalışıyordum.
Ancak ne yalan söyleyeyim tek dileğim annemlerin kuşağından bir ebevyn gibi
fırlayıp terliği kızımın kolundan bacağından teyet geçirmekti. Projeyi
tamamlayıp öfler püfler, cık cıklamalar eşliğinde ödevin sonunda hazırlanması
gereken 12 sayfalık rapora geldiğimizde 40 yaşında fahri bir 5. Sınıf öğrencisi
olarak öğürmek üzereydim. Raporun 12 sayfa olması yetmezmiş gibi , bir de
evrende bulunabilecek en abuk sorulara cevap vermemiz gerekiyordu. Olabilecek
en mantıklı cevaplarla son soruya bir şekilde geldik: "Bu proje günlük
hayatınıza neler kattı?" Derin hemen cevabı yapıştırdı:
"Gerginlik!"
Hahahah İlahi Derin ya doğru söze ne hacet J
2 yorum:
Ayakta alkışlıyorum sizi. Müthiş bir cesaret. Yolunuz açık olsun, çok mutlu ve başarılı olmanızı diliyorum. Sevgiler, Petek
Çok teşekkür ederim Petek. Dilerim hayalllerinin peşinden gitmek isteyip de korkularından harekete geçemeyen herkes bir şekilde cesurca yolunu bulur. Sevgiler <3
Yorum Gönder