KAYIP CENNET

Cennet bir mekan değil, iç huzur ve huşu halidir. Cennete girdiğinde yani zihninin algısını geçmişe odaklamayıp, gelecek kaygını bertaraf ettiğinde ve sadece olanı yaşadığında dünya sanki aniden HD yayına geçmiş gibidir. Kişi ve olayları zihin süzgecinden geçirmeyip hakikat penceresinden baktığinda renkler canlılaşır ve o zamana kadar izlediğin yaşamının aslında siyah beyaz, eski teknoloji bir film olduğunu farkedersin. İşte bu noktada tüm yaratımı huşu içinde izlersin, yaratılan her şey bir mücevher gibi ışıldamaktadır ve sen bu zamana kadar nasıl bu kadar kör olup, gözündeki perdeyi kaldıramadığına ve hemen yanı başındaki cenneti farkedemediğine hayıflanırsın. Ve ola ki zihninin konuşmasına hatta seni kandırmasına izin verir, sana yasak meyveyi sunan şeytana boyun eğer, nefsine yenik düşersen cennetten tekrar kovuluverirsin. Cennetten kovulup ateşlerde yanman an meselesidir. Gerçekliğini yaşadığın dünya bu durumda seçimlerin doğrultusunda oluşturduğun cennetler ve cehennemler döngüsüyle devam ederken, yaratıcının sana vermiş olduğu özgür irade hediyesini cennet yaratacak seçimlerle kullanmamak aptallık olur. 

Cehennem: Konuşan zihnin eline düşmüş, ateşlerde yanan bir benliğin içinde bulunduğu ruhsal durum

Cennet: Konuşan zihnin varlığını bilip fakat algısını o karmaşadan uzaklaştırmayı başarmış, hayatın olağan akışına güvenip kendini teslim etmiş benliğin dinginlik hali, iç huzur

Acı: Hayatın akışına direnerek olacak olanın önüne geçmek için harcanan beyhude çabanın bünyede yarattığı, fiziksel etkileri de olan, duygu durumu

Özgür irade: Yaratıcının insanoğluna bahşettiği, dünya oyununda seçim/ sonuç olgusunu deneyimlemesini sağlayan bir lütuf, mücevher

Cennetin yaratılması: Olacak olanın zaten kişi ve bütünün hayrına olacak şekilde sonuçlanacağını bilen benliğin, nefsin onu korkuya sürükleyen zihin oyunlarına gelmeden varlıklarını kabul edip, kendi özgür iradesiyle iç huzuru yani cenneti seçmesi hali

'Cennet bulman gereken bir yer değil, yapman gereken bir seçimdir.'